بررسی نهاد سیاسی در ادبیات داستانی کودک و نوجوان (براساس نظریه جامعه‌شناسی پارسونز)

بررسی ادبیّات از منظر جامعه‌شناسی دیرگاهی است که موردتوجّه محققان قرارگرفته­است، اما تاکنون به بررسی این مهم در ادبیّات کودکان و نوجوانان کشورمان که بخش گسترده‌ای از ادبیّات معاصر را  تشکیل­می‌دهد، پرداخته­نشده­است؛ شاید انعکاس سیاست و جهان سیاسی در ادبیّات این گروه سنّی به دلیل ویژگی‌های ادراکی آنان عجیب به نظر ­برسد. در این تحقیق که با هدف شناخت هر چه بیشتر ویژگی‌های ادبیات کودکان و نوجوانان کشورمان انجام­گرفته، تلاش گردیده­است تا به شیوة توصیفی- تحلیلی به بررسی چگونگی و میزان بازتاب نهاد سیاسی در ادبیات داستانی کودکان و نوجوانان پرداخته شود. برای دستیابی بدین مهم، آثاری از چهار تن از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر کشورمان در عرصة ادبیات کودک و نوجوان یعنی: مرادی کرمانی، ابراهیمی شاهد، سرشار و اکبرپور برگزیده و به منظور علمی‌تر شدن پژوهش، یکی از نظریات مطرح جامعه‌شناسی جهان، یعنی نظریة جامعه‌شناسی تالکوت پارسونز انتخاب شده­است. در نظریة پارسونز نهاد سیاسی به عنوان یکی از نهادهای چهارگانة اصلی جامعه، دارای یک سیستم مستقل است. نتیجة این تحقیق نشان از آن دارد که گنجاندن نامحسوس مفاهیم نهاد سیاسی در آثار کودکان و نوجوانان متناسب با ویژگی‌ها و محدودیّت‌های ادراکی آنان، یکی از راه‌های جامعه‌پذیری سیاسی این گروه سنّی از راه ادبیات یا به عبارت دیگر فرهنگ است.